Яратканда.
Әгәр кешеләр яратса
Әгәр кешеләр яратса-
Караш була югары,
Сулыш тирән буладыр.
Әгәр җәнлекләр яратса
Әгәр җәнлекләр яратса-
Караш тула, болгана
Чәчә күбек авыздан.
Кояшыбыз яратканда
Кояшыбыз яратканда-
Айда җирдән тукыма,
Чабыш кебек утында.
Аллаһыбыз яратканда
Аллаһыбыз яратканда-
Тирбәлә галәмебез,
Илаһ нур сөя безне…
Фойгт Энзе Нурислам.
Илаһ-илаһи
( Велимир Хлебников в своём стихотворении ассоциировал любовь Богов , возможно с его любовью к поэзии А.С. Пушкина .
Моё же “Илаһи нур” в переводе божественный свет, для меня любовь Богов- это колыбель божественного света…)
Рус шигърияте тарихын укып. Кайбер 19-нчы гасыр рус шагыйрьләре А.С.Пушкинны – Аллах белән бер күрә.
Бер генә бөек шагыйрь дә АллаҺтан зур була алмый…- минем фикерем.)
Велимир Хлебников
Люди, когда они любят
Люди, когда они любят,
Делающие длинные взгляды
И испускающие длинные вздохи.
Звери, когда они любят,
Наливающие в глаза муть
И делающие удила из пены.
Солнца, когда они любят,
Закрывающие ночи тканью из земель
И шествующие с пляской к своему другу.
Боги, когда они любят,
Замыкающие в меру трепет вселенной,
Как Пушкин — жар любви горничной Волконского.
1911 г.
Автор публикации
