САМОЦВЕТЫ Николая ЕРЁМИН
АСЫЛТАШЛАР (№2) Энзе ФОЙГТ
***
– Хочется объять
Необъятное!
Хочется понять
Непонятное…
——————————
– Кочасым килә
Галәмне!
Ник аңламыйм бу
Гамәлне…
***
-Чем больше нравилась мне ты,
Тем меньше я – себе…
Я погубил свои мечты,
Благодаря тебе.
———————————-
– Сине кубрәк яраткангымы?,
Азрак яраттым үземне…
Һәлак иттем үз хыялымны,
Сине сөеп, сатып үземне.
***
Ни доброго, ни злого –
Все пронеслось, как дым…
Осталось только слово –
По-прежнему – святым.
—————————————
Яхшылык та, явызлык та –
Көлгә әйләнде янып…
Тик Сүз генә калды, түзде –
Янмый утта да – Изге.
***
– В стране, безумной совершенно,
Где все больны давным-давно,
Лишь слово доброе священно,
Да редко слышится оно…
——————————————-
– Әллә, илем, яздың акылдан,
Авыру сыман халкың да…
Изге бер Сүз- ул мөкатдәс,
Бик сирәк әйтелсә дә…
***
– В слове страшное таится!
Произнес – не позабудь:
От светлицы до темницы
Это самый краткий путь…
————————————
– Сүздә коточкыч көч!
Онытма атып:
Көннән Төнгә кадәр.
Кыска юл аты…
***
У всех – дела. У каждого свое.
А у меня – сказание мое…
Все могут сделать дело за меня –
Никто не скажет слово за меня!
——————————————-
Һәркемнең үз юлы, үз эше
Ә минем юл- сүз…сердәшем…
Юлымны үтсә дә бер кеше –
Сүземне кабат дәшәрме?!
***
Паденье, и подъем,
И продолженье лет –
Я вижу смысл во всем,
В чем смысла вовсе нет…
———————————————-
Егылып, һәм басып аякка,
Һаман, гөмер дәвамында –
Мәгънә эзлим, багып хәр якка,
Мәгънә, бар хәтта бушлыкта…
***
Твердят старожилы,
Что люди иные,
Хотя и чужие,
Добрей, чем родные…
————————————–
Үзгәрде кешеләр,-
дияләр өлкәннәр…
Тормышта читләр дә,
бертуган кебек лә…
***
Поэтесса призналась: – Ей-ей,
Каждый возглас своих детей
Помню я – и любое из слов…
Но не помню своих стихов!
———————————-
Шагыйрәнең ихлас хисләре:
-Баламның Һәрбер авазы,
Сүзләре хәтердә, исемдә…
Онытсам да шигырьләрьне!
***
Все говорят на заданную тему –
А я пишу свободную поэму:
Строка к строке, пленительная нить…
Друзья, нам есть о чем поговорить!
———————————————
Шигырь яза бар шагыйрьләр-
Ә мин- поэма ирекле:
Юлым ялгый сихри җепләр…
Дуслар, алар сезнең төсле!
***
Почему он тосковал о славе
Посреди непройденный дорог
И стихами изъяснялся с нами?
Потому что был он одинок.
———————————————–
Дан, шөһрәт эзләнеп ме,
Юл чатында мескендәй,
Өләшә шигырьләрен?
Юк, шагыйрь, бэхет эзли…
Чөнки ул- ялгыз бәндә…
***
Седой поэт из моды вышел,
Его никто не узнает.
Представьте, из ума он выжил –
И все-таки живет… Живет!
——————————————
Булса шагыйрь чал чәчле,
Танымас аны беркем.
Шул уйдан күзе яшьле –
Шагыйрьләр шулай яши..!
***
Я зла на город не держу,
Поняв судьбу свою –
Из леса в лес, друзья хожу,
Закусываю, пью…
———————————-
Үпкә, ачу тотмыйм шәһәргә,
Сагышлы язмышны аклап –
Урманнан урманга йөрим дә,
Исерәм…каен кочаклап…
***
Вновь из леса уходя,
Набравшись новых сил,
Я выпил 200 грамм дождя
И градом закусил…
———————————–
Урманнарымны кабат урап,
Зихен, яңа көчләр туплап,
Яңгырдан шәраб эчтем йөз грамм…
Бозлы яңгыр тәме ризыктай…
***
Уехала – и вскоре написала:
“Как жаль, поговорили мы так мало!
Едва сверкнула между нами искра…
Как жаль, что мы расстались слишком быстро.”
———————————————
Хуш, сау бул- киттем, яздым- укы:
“Кызганыч, бик аз сөйләштек!
Сөю- мизгел, уттай балкыды…
Кызганыч, күмергә әйләндек.”
#художественнаяпоэзия#нәфисшигьрият#перевод_тәрҗемә#Николай_Еремин#Энзе_Фойгт#Россия#Татарстан#Красноярск#Казань
Автор публикации
